Η εκπαίδευση στην ψυχοδραματική μέθοδο, αναφέρεται σε άτομα που ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της προσωπικότητας, την ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων και τη διαχείριση και λειτουργία/συντονισμό ομάδων.
Μέσα από τη βιωματική και θεωρητική κατάρτιση για το ψυχόδραμα, τα ειδικά εκπαιδευτικά θεωρητικά και βιωματικά σεμινάρια σε θεματικές του ψυχοδράματος, της κοινωνιομετρίας και της θεωρίας συστημάτων, όπως και μέσα από την πρακτική εξάσκηση και τη συστηματική εποπτεία, ο εκπαιδευόμενος αναμένεται με το πέρας της εκπαίδευσης και ολοκληρώνοντας τα στάδια εκπαίδευσης—η επιτυχής ολοκλήρωση των οποίων οδηγεί στην κατάκτηση του έγκυρου και επιστημονικού τίτλου του Ψυχοδραματιστή- να μπορεί να λειτουργήσει επαρκώς στο σύνθετο και πολυεπίπεδο αυτό ρόλο, εφαρμόζοντας το ψυχόδραμα στα διάφορα πλαίσια δραστηριοποίησης των επαγγελματιών.
Το ψυχόδραμα, είναι μια βιωματική μέθοδος για την ανάπτυξη της προσωπικότητας που προσεγγίζει τον άνθρωπο:
-
δίνοντας αξία στην ατομικότητα και την ιδιαιτερότητα της ύπαρξής του, με σεβασμό στη μοναδικότητα, την βιωμένη προσωπική εμπειρία και την ελευθερία του
-
ως εν δυνάμει δημιουργό, που μέσα από την εξάσκηση στην ικανότητά του για αυθορμητισμό- έννοια πολυεπίπεδη και κεντρική στην ψυχοδραματική φιλοσοφία και πρακτική- δύναται να απελευθερώσει τη δημιουργικότητά του και να προχωρήσει προς την αυτοπραγμάτωση
-
συστημικά, δηλαδή μέσα από τα κοινωνικά συστήματα στα οποία ανήκει και με τα οποία αλληλεπιδρά και τα οποία τον διαμορφώνουν καθώς και ο ίδιος επενεργεί σε αυτά
-
τονίζοντας τη σημασία της ανθρώπινης φύσης για κοινωνικότητα, για την αίσθηση του ανήκειν και τη σημασία σύναψης υγιών διαπροσωπικών σχέσεων με τους άλλους
Λίγα λόγια για την Ψυχοδραματική προσέγγιση
Κατά την ψυχοδραματική προσέγγιση, ο θεραπευτής επιχειρεί να φτιάξει μια ισότιμη σχέση συνδιαλλαγής με τον θεραπευόμενο όπου ξεκινώντας από το “εδώ και τώρα “ της έκφρασής του σε λεκτικό και μη λεκτικό επίπεδο, τον προωθεί (“τον ζεσταίνει” κατά την ψυχοδραματική ορολογία) με τη χρήση των ψυχοδραματικών τεχνικών, με τις παρεμβάσεις του και μέσω της βιωματικής διαδικασίας, ώστε ο θεραπευόμενος να έρθει σε σύνδεση/συνειδητοποίηση με την ουσία των θεμάτων που εκθέτει και με πυρηνικά σημεία/ρόλους της προσωπικότητάς του που συνδέονται με αυτά τα θέματα.
Ο ψυχοδραματιστής βασίζεται στην παρατήρηση της συμπεριφοράς και προσωπικότητας του θεραπευόμενου, την οποία μαθαίνει να “διαβάζει” μέσα από τους ρόλους που ο θεραπευόμενος εκφράζει, τα μοτίβα ρόλων της ζωής του, και τα εσωτερικευμένα συστήματα των ρόλων μέσα από τα οποία αυτός λειτουργεί.
Η ψυχοδραματική προσέγγιση είναι προσωποκεντρική, “μη κατευθυντική” , που σκοπεύει περισσότερο όχι στο να λύσει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά να βοηθήσει το άτομο να αναπτυχθεί ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίζει τα θέματα και τις διάφορες καταστάσεις της ζωής με δημιουργικότητα και αυθορμητισμό.
Βασίζεται πολύ περισσότερο στην τάση του ατόμου προς την ανάπτυξη της υγείας και την προσαρμογή. Δίνεται έμφαση στην προσωπική εμπειρία και τα συναισθήματα του ατόμου. Επιχειρείται η εξισορρόπηση των επιπέδων σκέψης (νοητικό επίπεδο)- συναισθήματος (συναισθηματικό επίπεδο) και δράσης (συμπεριφορά), ώστε το άτομο να βρίσκεται σε αρμονία σε σχέση με αυτό που σκέφτεται, αισθάνεται και πράττει, να έχει δηλαδή μια ακέραια και ενοποιημένη δομή προσωπικότητας.
Η ενσυναίσθηση παίζει μεγάλο ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία και ο ψυχοδραματιστής εξασκείται στο πως να “συνηχεί” με τον θεραπευόμενο και να συμβάλλει ως οδηγός στο να εξευρευνήσει πτυχές του εαυτού του, με σκοπό να βρει την δική του αλήθεια , στάση και αντιμετώπιση στα θέματα που τον απασχολούν αλλά και στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του εν γένει.
Τέλος, αντιλαμβάνεται και μελετά τον άνθρωπο συστημικά, δηλαδή σε σχέση με τα συστήματα στα οποία συμμετέχει και με τα οποία αλληλεπιδρά (όπως σε σχέση με το οικογενειακό, εργασιακό, κοινωνικό, πολιτισμικό σύστημα και περιβάλλον του ατόμου).