Η γνώση του αρχαίου ελληνικού κόσμου και λόγου απαιτεί μια ολοκληρωμένη εικόνα της εξέλιξής του από τις απαρχές του έως το τέλος της ιστορικής του διαδρομής. Διαφορετικά, απομένει κανείς με μια θρυμματισμένη εικόνα και ασύντακτες μνήμες. Η συγκρότηση όμως μιας τέτοιας εικόνας προϋποθέτει να διερευνήσει συστηματικά κανείς ξανά από την αρχή τις διαφορετικές ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες αλλά και τις διαφορετικές περιόδους από τις οποίες διήλθε ο αρχαίος κόσμος, καθώς, επίσης, και την εξελικτική προσέγγιση της λογοτεχνίας, των επιστημών, των καλών τεχνών, της τεχνολογίας, της φιλοσοφίας και της θρησκείας ως πεδίων της ανθρώπινης δραστηριότητας. Τα πεδία αυτά απεικονίσθηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο γραπτό λόγο, τα μνημεία του οποίου δεν συγκροτούν μόνο το σώμα μιας αρχαίας ελληνικής γραμματολογίας, που μερικές φορές μπορεί να προσεγγίζεται με έναν στείρο και σχολαστικό τρόπο, αλλά αποτελούν κατ’ ουσίαν έναν ιστορικό σηματοδότη της φυσιογνωμίας των καιρών, της λογοτεχνικής και επιστημονικής προόδου, των κυρίαρχων αξιών, των αισθητικών προτιμήσεων, των ηθών, των εθίμων, του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού συνολικά. Ο σηματοδότης αυτός είναι αναγκαίος για το ταξίδι που θα επιχειρήσουμε, καθώς θα πρέπει να έχουμε επίγνωση του γεγονότος ότι ο αρχαιοελληνικός κόσμος άλλαζε πρόσωπα και εξελισσόταν. Το μάθημα θα οργανωθεί σε δύο περιόδους. Κοινό τόπο και στις δύο περιόδους θα αποτελεί η αναφορά μας σε χαρακτηριστικά μεταφρασμένα αποσπάσματα από το αρχαίο έπος και τη λυρική ποίηση, τον αττικό πεζό λόγο, το δράμα και τη ρητορική, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες και την ιστοριογραφία, τους περιηγητές και την ψυχαγωγική γραμματεία αλλά και τον αποκρυφισμό. Τη χειμερινή περίοδο θα εξετάσουμε την Αρχαϊκή και Κλασική εποχή (700 - 323 π.Χ.). Την εαρινή περίοδο θα εξετάσουμε την Αλεξανδρινή ή Ελληνιστική εποχή, καθώς επίσης και την Ελληνορωμαϊκή (323 π. Χ. - 330 μ. Χ.).