Επιλογή Συντρόφου: Οι Απαρχές Μιας Σχέσης

Γωγώ Καραγιάννη, Ψυχολόγος, Ειδική Παιδαγωγός, Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια
Η Καραγιάννη Γεωργία γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας και είναι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Παν/μιου Θεσ/νικης, και του Παιδαγωγικού τμήματος Ειδικής Αγωγής του Παν/μιου Θεσσαλίας, ενώ έχει ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της στη Συστημική Θεραπεία στο Συστημικό Ινστιτούτο Θεσσσαλονίκης (Σ.Ι.Θ.). Έχει εργαστεί στην εκπαίδευση ενηλίκων ως συντονίστρια ομάδων γονέων, στην τυπική εκπαίδευση υποστηρίζοντας μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, σε πλαίσια παροχής ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, καθώς και σε δομές παροχής υπηρεσιών θεραπείας και κοινωνικής αποκατάστασης σε άτομα που έχουν βιώσει επεισόδια ψύχωσης. Από το 2016 έως το 2018 εργάστηκε σε ιδιωτικό Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης ΑΜΕΑ ως επιστημονικά υπεύθυνη. Παράλληλα διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στην περιοχή της Δράμας και σχέσεις εξωτερικής συνεργασίας με Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων και με εταιρεία ανθρώπινου δυναμικού που παρέχει υπηρεσίες ψυχικής υγείας σε εργαζόμενους εταιρειών. Πυρήνας της δουλειάς της είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και επικοινωνίες και η ανάδειξη της πολυπλοκότητάς τους. Βασική της πεποίθηση είναι ότι η δια-δικτύωση και η προσωπική ανάπτυξη είναι εργαλεία κοινωνικής αλλαγής και χειραφέτησης.

Το σεμινάριο λειτουργεί αυτογνωσιακά και αφορά όσους θα ήθελαν να οργανώσουν τις αναζητήσεις τους πάνω στο θέμα σε νέες κατηγορίες.

Στο σεμινάριο θα γίνει μια προσπάθεια να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα τόσο μέσα από την παρουσίαση θεωρητικών θεμάτων όσο και μέσα απ΄ την επεξεργασία βιωματικών ασκήσεων προσανατολισμένων στην ατομική εμπειρία των συμμετεχόντων.

Στην ελληνική πραγματικότητα το αίτημα για «γάμο από έρωτα» και η πικρή διαπίστωση ότι «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα» εμφανίστηκαν σχεδόν χέρι χέρι. Αν ο έρωτας πρέπει να πεθάνει για να υπάρξει μακροχρόνια σχέση συμβίωσης τότε αυτός δεν αποτελεί ασφαλές κριτήριο επιλογής συντρόφου. Ποια θα πρέπει να είναι τα κριτήρια λοιπόν και πού θα πρέπει να αναζητηθούν; Πώς συσκοτίζουν την κατάσταση οι ερωτικοί μύθοι του 19ου αι που παραμένουν δημοφιλείς ως τώρα; Τι σχέση έχει ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας με τον έρωτα στα χρόνια της σημερινής πανδημίας; Τι μας εμποδίζει να μαθαίνουμε από την εμπειρία μας στις σχέσεις (καλή και κακή) και να εφαρμόζουμε τα μαθήματα αυτά στις επόμενες σχέσεις μας; Τελικά «τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται» η συμβαίνει το αντίθετο; Αλήθεια, τι από τα δύο θα μας συνέφερε περισσότερο;

Ολιγομελή τμήματα
Βιωματικός χαρακτήρας εισήγησης
Παροχή βεβαίωσης συμμετοχής & υλικού/ σημειώσεων