Το θέατρο ως εργαλείο επικοινωνίας, αυτοπεποίθησης και επαγγελματικής ανάπτυξης.
Λίγα λόγια για το μάθημα:
Το σεμινάριο αυτό είναι ένα πρωτοποριακό μάθημα, που σχεδιάστηκε και διδάσκεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και αξιοποιεί τη σκηνοθετική λογική και τη θεατρική σκέψη ως εργαλεία αυτογνωσίας, επικοινωνίας και επαγγελματικής ανάπτυξης. Η «Σκηνοθεσία της Προσωπικής Παρουσίας» δεν είναι μάθημα θεάτρου, αλλά ένα οργανωμένο σύστημα αντίληψης που μαθαίνει στους συμμετέχοντες να «σκηνοθετούν» τον εαυτό τους όπως ένας δημιουργός σκηνοθετεί μια σκηνή: με σαφήνεια, πρόθεση και αισθητική συνείδηση.
Το μάθημα συνδυάζει τη σκηνοθεσία, τη ρητορική, τη σημειολογία, τη φιλοσοφία της εικόνας και τη δραματουργία της συμπεριφοράς. Πρόκειται για ένα καινούργιο είδος σεμιναρίου, στο σημείο όπου το θέατρο συναντά την προσωπική ανάπτυξη και την αισθητική του βίου. Είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για κάθε άνθρωπο που επιδιώκει την εργασιακή του ανέλιξη και την βελτίωση της επαγγελματικής εικόνας του, δημόσιας ή μη. Πρώτη φορά η σκηνοθετική μεθοδολογία εφαρμόζεται έξω από τη σκηνή, στη διαχείριση της προσωπικής παρουσίας. Αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως σκηνοθέτη του εαυτού του, όχι ως ηθοποιό. Προσφέρει πρακτικά εργαλεία για εργασιακή και κοινωνική επικοινωνία χωρίς θεωρητικολογία. Ενώνει τρία επίπεδα: ψυχολογία – τέχνη – επαγγελματική πρακτική. Αναπτύσσει την αισθητική και τη δημιουργική σκέψη με τρόπο προσιτό αλλά βαθύ.
Βασικές ενότητες του σεμιναρίου είναι οι παρακάτω:
-
Ο σκηνοθέτης ως παρατηρητής.
-
Πώς βλέπουμε τον εαυτό μας από “απόσταση”.
-
Η έννοια της mise-en-scène στη ζωή: σώμα, χώρος, χρόνος, βλέμμα.
-
Οι κοινωνικοί ρόλοι και οι μάσκες της καθημερινότητας.
-
Επίγνωση του “ρόλου εργασίας”, “ρόλου σχέσης”, “ρόλου δημόσιας εικόνας”.
-
Αυθεντικότητα και τεχνική: η αλήθεια πίσω από την πρόθεση.
-
Πώς “μιλά” το σώμα πριν μιλήσει το στόμα.
-
Ανάλυση στάσης, ρυθμού, βλεμματικής συμπεριφοράς.
-
Ασκήσεις χωρικής παρουσίας και “σιωπηλής ισχύος”.
-
Ο τόνος, το tempo, η παύση ως αφηγηματικά στοιχεία.
-
Η φωνή ως καθρέφτης της πρόθεσης.
-
Πώς “οργανώνεται” η ομιλία όπως μια σκηνή.
-
Κάθε συζήτηση ως σκηνή: στόχος – εμπόδιο – ανατροπή.
-
Τεχνικές αφήγησης σε διάλογο ή διαπραγμάτευση.
-
Η τέχνη της παύσης και της απρόβλεπτης απάντησης.
-
Πώς φτιάχνεται η “πρώτη εικόνα”.
-
Η προσωπική “σκηνογραφία”: χώρος, εμφάνιση, ρυθμός.
-
Το φως, το βλέμμα και η αφήγηση του προσώπου.
-
Από τη φυσική συμπεριφορά στην επιμελημένη παρουσία.
-
Η διαχείριση της ενέργειας – τι “εκπέμπουμε” και πώς.
-
Σκηνικά παραδείγματα από τον κινηματογράφο και τη ζωή.
-
Ανάγνωση κινήσεων, βλέμματος και ύφους των γύρω μας.
-
Πώς “διαβάζουμε” χωρίς να κρίνουμε.
-
Η ενσυναίσθηση ως εργαλείο επικοινωνίας και εξουσίας.
-
Πώς βρίσκουμε τον προσωπικό μας ρυθμό.
-
Η σημασία της σιωπής, της παύσης, του κενού.
-
Η σχέση ανάμεσα στη σκηνική ένταση και στην εσωτερική ηρεμία.
-
Πώς χτίζουμε το “προσωπικό μας έργο”.
-
Η δραματουργία της ζωής: πρόλογος – κρίση – μεταμόρφωση.
-
Τελική παρουσίαση: κάθε συμμετέχων “σκηνοθετεί” μια στιγμή από τη ζωή του με νέα συνείδηση παρουσίας.