Οι επιστήμονες είναι απόλυτοι: όταν δύο εργασίες απαιτούν ενεργητική γνωστική εμπλοκή, τότε το 98% των ανθρώπων αδυνατούν να είναι αποτελεσματικοί.
Σίγουρα, μπορείτε να οδηγείτε και να ακούτε μουσική στο ραδιόφωνο, όμως εάν χάσετε το δρόμο σας, το πιθανότερο είναι ότι θα κλείσετε ή θα χαμηλώσετε τη μουσική. Κι αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή χρειάζεστε όλη τη γνωστική σας “ιπποδύναμη” για να λύσετε το πρόβλημα.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στη δουλειά. Μπορεί απλά να τσεκάρετε τα mail σας κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης, αλλά στην πραγματικότητα η προσοχή σας έχει μεταφερθεί από το ένα αντικείμενο στο άλλο. Το αποτέλεσμα; Μπορεί να είστε παρόντες στην αίθουσα, αλλά “απουσιάζετε” γνωστικά.
Το ερώτημα όμως παραμένει: αφού αντιλαμβανόμαστε ότι το multitasking τις περισσότερες φορές έχει το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα από το επιθυμητό, τότε γιατί συνεχίζουμε να το κάνουμε;
Πρώτα από όλα, την εξήγηση μπορεί να δώσει η χημεία και πιο συγκεκριμένα, η ντοπαμίνη, ουσία που εκκρίνεται στον εγκέφαλο και μας κινητοποιεί. Πυροδοτείται από την αναμονή επιβράβευσης, την αβεβαιότητα και την ικανοποίηση από την ολοκλήρωση εργασιών.
Κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα και στο παράδειγμα με το meeting και τα mail που αναφέρθηκε παραπάνω :
- Είστε στη μέση μιας συνάντησης ή ενός σημαντικού project και ξαφνικά έρχεται ειδοποίηση: Έχετε νέο μήνυμα!
- Θέλετε να το αγνοήσετε, αλλά η ντοπαμίνη έχει ήδη πιάσει δουλειά, πυροδοτώντας την περιέργεια σας: Ποιος το έστειλε; Είναι σημαντικό; Μήπως είναι επείγον; Καλά νέα; Κακά νέα; Η αναμονή και η αβεβαιότητα θα σας ωθήσουν στο να ρίξετε μια γρήγορη ματιά, απλά για να δείτε αν είναι κάτι επείγον.
- Φυσικά, δεν είναι επείγον. Αλλά τώρα έχετε ήδη πέσει στην παγίδα. Χρειάζεται μόνο μια σύντομη απάντηση και θα έχετε ολοκληρώσει αυτή την εργασία. Κι άλλη ντοπαμίνη!
- Και ύστερα το επόμενο mail, και πριν καλά καλά το καταλάβετε, το meeting έχει τελειώσει.
Δεύτερον, μας αρέσει να αποσπάται η προσοχή μας. Σύμφωνα με μια μελέτη, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε αυτά που μας αρέσουν να κάνουμε και σε αυτά που είναι πιο αποτελεσματικά. Παρόλα τα δεδομένα που υποστηρίζουν ότι είμαστε αποδοτικότεροι όταν εστιάζουμε την προσοχή μας σε μια μόνο δραστηριότητα, έχουμε την αίσθηση ότι πετυχαίνουμε περισσότερα όταν έχουμε πολλά παράθυρα ανοιχτά στον υπολογιστή μας και μεταβαίνουμε από τη μια εργασία στην άλλη. Αν και δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος εργασίας, είναι σίγουρα λιγότερο μονότονος και περισσότερο διασκεδαστικός, δίνοντας την αίσθηση ότι κάποιος καταβάλει λιγότερη προσπάθεια, απ’ ότι αν συγκεντρωθεί σε μια μόνο εργασία.
Πώς να αλλάξετε τη συνήθεια
Μπορεί η νευροχημεία να μην είναι με το μέρος μας, αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε να δοκιμάσουμε:
- “Σπάστε” τις μεγάλες εργασίες σε μικρότερα κομμάτια. Οι μίνι επιτυχίες μπορούν να λειτουργήσουν το ίδιο επιβραβευτικά όπως και το να απαντήσετε σε ένα mail.
- Απενεργοποιήστε τις ειδοποιήσεις mail όταν πρέπει πραγματικά να συγκεντρωθείτε σε κάτι.
- Ξεκινήστε τη μέρα σας με πέντε λεπτά διαλογισμού – ένα απλό, γρήγορο και αποτελεσματικό αντίδοτο ενάντια στους περισπασμούς. Είστε επιφυλακτικοί; Δείτε την εφαρμογή που υπάρχει γι’ αυτό πατώντας εδώ.
- Υιοθετήστε το 45λεπτο εργασίας. Αφήστε 15 λεπτά κάθε ώρα για να κάνετε ένα διάλλειμα ή να προετοιμαστείτε για την επόμενη εργασία σας.
- Κάντε ένα πείραμα: για μια ημέρα σημειώστε κάθε φορά που αποσπάται η προσοχή σας ενώ θα έπρεπε να εργάζεστε συγκεντρωμένοι. Στο τέλος της μέρας αναλογιστείτε πότε συμβαίνει και με ποιες αφορμές και δεσμευτείτε να αναλάβετε δράση ώστε να βελτιώσετε τη συγκέντρωσή σας.
Πηγή: Forbes