Αν και το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν κατέστη το μέτρο που εκτιμάμε την επιτυχία μιας χώρας, ο Michael Green υποστηρίζει πως αυτό δεν μπορεί να καθορίζει την ποιότητα μιας κοινωνίας. Η λύση για τον ίδιο είναι οι Δείκτες Κοινωνικής Ευημερίας που μετρούν στοιχεία, όπως οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες και οι ευκαιρίες.
Αναλυτές και ρεπόρτερ λατρεύουν να μιλούν για το ΑΕΠ. Το πρόβλημα, ωστόσο, με το τελευταίο είναι ότι υπολογίζει μόνο την οικονομική επίδοση μιας χώρας και όχι την ευτυχία και την ευημερία των πολιτών της.
Ο Michael Green επικεφαλής του Social Progress Imperative, δημιούργησε το 2014 μαζί με την ομάδα του τους Δείκτες Κοινωνικής Ευημερίας. Οι δείκτες αυτοί ορίζουν βάσει τριών διαστάσεων τι σημαίνει «μια καλή κοινωνία». Οι διαστάσεις είναι οι εξής: α) Βασικές ανθρώπινες ανάγκες (φαγητό, νερό, στέγη, ασφάλεια), β) Υποδομές για ευημερία (βασική εκπαίδευση, πληροφόρηση, υγεία και βιώσιμο περιβάλλον) και γ) Ευκαιρίες (αν έχουν οι πολίτες δικαιώματα, ελεύθερη βούληση, είναι ελεύθεροι διακρίσεων και έχουν πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση).
Οι δώδεκα αυτές συνιστώσες συνεκτιμήθηκαν μαζί με δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από διάφορες διεθνείς πηγές για την αξιολόγηση 133 χωρών έτσι ώστε να υπάρξει κατάταξη με τις πιο ευημερούσες κοινωνικά. Το 2015, για πρώτη φορά, υπήρξε συνολική βαθμολογία για τον κόσμο.
Παρακάτω θα δείτε 4 διαγράμματα, που όπως πιστεύει ο Green, δείχνουν πολλά για την κοινωνική ευημερία και επίδοση των χωρών.
Διάγραμμα 1: Οι πρώτες 68 χώρες στο The Social Progress Index
Η Νορβηγία καταλαμβάνει την πρώτη θέση και έχει εξαιρετική βαθμολογία σε όλους τους δείκτες. Η Ελλάδα κατατάσσεται στην 34η θέση. (Δείτε εδώ την κάρτα της Ελλάδας)
Διάγραμμα 2: Οι χώρες που η επίδοσή τους στους κοινωνικούς δείκτες σε σχέση με το AΕΠ τους είναι πολύ μεγαλύτερη.
Διάγραμμα 3: Οι χώρες που δεν τα πήγαν καλά στους κοινωνικούς δείκτες
Διάγραμμα 4: Η εικόνα του κόσμου
Οι χώρες οφείλουν να βελτιώσουν την προσωπική ασφάλεια, τα δικαιώματα, την προσωπική ελευθερία. Μεγαλύτερη ανησυχία, βέβαια, προκαλούν τα μεγέθη για την υγεία, το ευ ζειν και τη βιωσιμότητα του οικοσυστήματος, τα οποία δείχνουν να μην αυξάνονται ανάλογα με την αύξηση του πλούτου μιας χώρας.
Πηγή: ideas.ted