Το ταξίδι του Alex Banayan ξεκίνησε όταν ήταν δεκαοχτάχρονος πρωτοετής φοιτητής. Την ημέρα πριν από την τελική του εξέταση, χάκαρε το The Price Is Right, κέρδισε ένα ιστιοφόρο, το πούλησε και χρησιμοποίησε το χρηματικό έπαθλο για να χρηματοδοτήσει την προσπάθειά του να μάθει από τους πιο επιτυχημένους ανθρώπους στον κόσμο. Η ακόλουθη ιστορία λαμβάνει χώρα μετά τη μεγάλη συνέντευξη του Alex με τον Bill Gates που περιέχει και τον Steve Wozniak. Από εδώ και πέρα μιλάει ο Άλεξ…
Πήγα στο Mandarin Gourmet που ήταν δύο τετράγωνα από την έδρα της Apple. Η τοποθεσία δεν θα μπορούσε να είναι πιο τέλεια, διότι μέσα σε λίγα λεπτά θα είχα συνέντευξη με τον Steve Wozniak, συνιδρυτή της Apple, που έχτισε έναν από τους πρώτους προσωπικούς υπολογιστές με τα ίδια του τα χέρια.
Στεκόμουν μπροστά στην πόρτα όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν ο φίλος μου Ryan.
"Τον Woz;" ρώτησε όταν του είπα τι θα έκανα. "Φίλε, ξέρω ότι δυσκολευόσουν να πάρεις συνεντεύξεις, αλλά ο Woz έφτασε στην κορυφή πριν από είκοσι χρόνια ... Κοίταξε τη λίστα των Forbes, δεν είναι καν σε αυτή, γιατί - δεν το καταλαβαίνω - γιατί το κάνεις αυτό. Αλλά ξέρεις κάτι; Ίσως είναι καλό να του πάρεις συνέντευξη. Προσπάθησε να καταλάβεις γιατί ο Woz δεν ήταν ποτέ τόσο επιτυχημένος όσο ο Steve Jobs ".
Πριν προλάβω να απαντήσω, από την άκρη του ματιού μου, είδα τον Steve Wozniak να κλίνει προς εμένα, φορώντας αθλητικά παπούτσια και γυαλιά ηλίου. Ένα στυλό και ενα πράσινο λέιζερ-δείκτης ήταν πιασμένα στην τσέπη του πουκάμισου του. Έκλεισα το τηλέφωνό μου, τον χαιρέτησα και στη συνέχεια μπήκα μέσα.
Μόλις καθίσαμε, πήρα έναν κατάλογο, αλλά ο Wozniak μου είπε να τον αφήσω κάτω. Κάλεσε τον σερβιτόρο και παρήγγειλε και για τους δυο μας με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού που μπορούσε να πάρει όλα τα επιδόρπια που ήθελε.
Το τραπέζι μας γέμισε σύντομα με τηγανητό ρύζι, κινέζικο chow mein, κινεζική σαλάτα κοτόπουλου, κοτόπουλο με σουσάμι, γαρίδες με μέλι, μοσχοβάμβακα και τραγανά ρολά αυγών. Ακόμη και πριν την πρώτη μας μπουκιά, ο Wozniak φαινόταν να είναι το πιο ευτυχισμένο άτομο που γνώρισα ποτέ.
Μου είπε για τη σύζυγό του, τα σκυλιά του, τα αγαπημένα του εστιατόρια ή το οδικό ταξίδι που επρόκειτο να κάνει στη λίμνη Tahoe. Ο Wozniak φαινόταν να αγαπά τα πάντα για τη ζωή του.
Μου είπε ότι συναντήθηκε με τον Steve Jobs το 1971, λίγα χιλιόμετρα μακριά από όπου καθίσαμε. Ο Jobs ήταν στο γυμνάσιο και ο Wozniak ήταν στο κολέγιο. Τη στιγμή που συναντήθηκαν, ο Wozniak και ο Jobs έφυγαν και πέρασαν ώρες καθισμένοι σε ένα πεζοδρόμιο, γελώντας και μοιράζοντας ιστορίες για τις φάρσες που είχαν κάνει.
Καθώς ο Wozniak μου έλεγε τη μια φάρσα μετά την άλλη, μια γυναίκα με καστανά μαλλιά ήρθε στο τραπέζι μας.
"Woz," είπε, "του έδειξες το τεστ με το λέιζερ;"
Ο Wozniak σύστησε τη σύζυγό του, Janet. Άνοιξε τον πράσινο δείκτη λέιζερ από το πουκάμισό του και το κράτησε κοντά στο πρόσωπό μου, λέγοντάς μου ότι μπορούσε να ανιχνεύσει "πόσο μυαλό" είχα. Όταν το έλαμψε στο δεξί μου αυτί, το πράσινο φως εμφανίστηκε στον απέναντι τοίχο.
"Τι λες τώρα!" είπε. "Το κεφάλι σου είναι εντελώς άδειο".
Κοιτάζοντας κάτω, έβλεπα ένα δεύτερο δείκτη λέιζερ που κρατούσε κάτω από το τραπέζι. Ο Woz και εγώ γελάσαμε. Έβαλε το λέιζερ πίσω στο πουκάμισο του και είπε στη σύζυγό του τον σκοπό της επίσκεψης μου. Μοιράστηκε μαζί της τα ονόματα των ανθρώπων που είχα πάρει συνέντευξη.
«Ξέρεις», είπε, στρεφόμενος προς το μέρος μου και χαμηλώνοντας τη φωνή του, «δεν ξέρω γιατί μου παίρνεις συνέντευξη, δεν είμαι επιτυχημένος όπως ο Steve Jobs ή κάτι τέτοιο ...».
Τα λόγια του έτρεχαν σαν να ζητούσαν μια απάντηση. Δεν ήξερα τι να πω, έτσι έκανα το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη την ώρα - έβαλα ένα ρολό αυγό στο στόμα μου.
«Όταν ήμουν παιδί», δήλωσε ο Wozniak, «είχα δύο στόχους για τη ζωή μου: ο πρώτος ήταν να δημιουργήσω κάτι με μηχανική που θα άλλαζε τον κόσμο, ο δεύτερος ήταν να ζω με τους δικούς μου όρους».
"Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν πράγματα επειδή αυτό είναι που η κοινωνία τους λέει ότι πρέπει να κάνουν. Αλλά εάν σταματήσετε και κάνετε τους υπολογισμούς - αν πραγματικά σκέφτεστε για τον εαυτό σας - θα συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να κάνετε τα πράγματα."
"Γι 'αυτό είσαι τόσο χαρούμενος;" Ρώτησα.
"Bingo", είπε ο Wozniak. «Είμαι χαρούμενος επειδή κάνω ό, τι θέλω κάθε μέρα».
«Ω», είπε η γυναίκα του, γελώντας, «κάνει ακριβώς αυτό που θέλει».
Ήμουν περίεργος για τη διαφορά μεταξύ του Wozniak και του Steve Jobs, γι 'αυτό ρώτησα πώς ήταν να δημιουργούν την Apple όταν ήταν μόνο οι δύο τους. Ο Wozniak μοιράστηκε μερικές ιστορίες, αλλά αυτές που ξεχώριζαν ήταν εκείνες που καθιστούσαν σαφές πόσο διαφορετικές ήταν οι αξίες τους.
Μια ιστορία έλαβε χώρα πριν από τη σύσταση της Apple. Ο Jobs εργαζόταν στην Atari και του ανατέθηκε να δημιουργήσει ένα βιντεοπαιχνίδι. Ήξερε ότι ο Wozniak ήταν καλύτερος μηχανικός, έτσι έκανε μια συμφωνία: εάν ο Wozniak δημιουργούσε το παιχνίδι, θα χώριζαν τα επτακόσια δολάρια που θα πληρωνόταν.
Ο Wozniak ήταν ευγνώμων για την ευκαιρία και δημιούργησε το παιχνίδι. Μόλις πληρώθηκε ο Jobs, έδωσε στον φίλο του τα τριακόσια πενήντα δολάρια που είχε υποσχεθεί. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Wozniak έμαθε ότι ο Jobs δεν είχε πληρωθεί επτακόσια δολάρια για το παιχνίδι, αλλά μάλλον χιλιάδες δολάρια. Όταν η ιστορία βγήκε στις ειδήσεις, ο Steve Jobs το αρνήθηκε, αλλά ακόμη και ο διευθύνων σύμβουλος του Atari ισχυρίστηκε ότι ήταν αλήθεια.
Μια άλλη ιστορία έγινε στα πρώτα χρόνια της Apple.
Εκείνη την εποχή, έγινε προφανές ότι ο Jobs θα ήταν ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, αλλά δεν ήταν σαφές πού θα μπορούσε να χωρέσει ο Wozniak στην εκτελεστική ομάδα. Ο Jobs τον ρώτησε ποια θέση ήθελε. Ο Wozniak ήξερε ότι η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και η αντιμετώπιση της εταιρικής πολιτικής ήταν τα τελευταία πράγματα που ήθελε να κάνει.
Έτσι, είπε στον Jobs ότι ήθελε να μπει στο τμήμα μηχανικών.
"Η κοινωνία σας λέει ότι η επιτυχία είναι να πάρεις την πιο ισχυρή δυνατή θέση", δήλωσε ο Wozniak. "Εγώ όμως ρώτησα τον εαυτό μου: Αυτό θα με έκανε περισσότερο ευτυχισμένο;"
Η τελευταία ιστορία του Wozniak αφορούσε την εποχή που η Apple υπέβαλε την αρχική δημόσια προσφορά της. Ο Jobs και ο Wozniak αναμενόταν να κάνουν περισσότερα χρήματα από ό, τι φαντάζονταν ποτέ. Προωθώντας τη δημόσια προσφορά, ο Wozniak ανακάλυψε ότι ο Jobs είχε αρνηθεί τις επιλογές μετοχών μερικών από τους πρώτους υπαλλήλους της Apple. Για τον Wozniak αυτοί οι άνθρωποι ήταν οικογένεια. Συνέβαλαν στην οικοδόμηση της εταιρείας. Αλλά ο Jobs αρνήθηκε να σταματήσει.
Έτσι, ο Wozniak προμήθευσε μερικές δικές του μετοχές στους πρώτους υπαλλήλους, ώστε όλοι να μοιράζονται τα οικονομικά οφέλη.
Την ημέρα που η εταιρεία βγήκε δημόσια, αυτοί οι πρώτοι υπάλληλοι έγιναν εκατομμυριούχοι.
Καθώς παρακολουθούσα τον Wozniak να κάνει πίσω με την καρέκλα του, τρώγοντας ένα μπισκότο τύχης και γελώντας με τη σύζυγό του, άκουγα τα λόγια που μου είπε ο φίλος μου ο Ράιαν πριν τη συνέντευξη που μου χτύπησαν στα αυτιά μου.
Αλλά το μόνο που ήρθε στο μυαλό ήταν: "Ποιος μπορεί να πει ότι ο Steve Jobs ήταν πιο επιτυχημένος;".
*****
Αυτή είναι μόνο μια ματιά στα μαθήματα που ο Alex μαθαίνει στο ταξίδι του. Για να διαβάσετε τι θα συμβεί στη συνέχεια στις συνεντεύξεις του με τους Pitbull, Jane Goodall, Jessica Alba, Quincy Jones και πώς όλα οδηγούν σε μια μοιραία εβδομάδα με την Lady Gaga, ανατρέξτε στο νέο βιβλίο του Alex Banayan με τίτλο The Third Door: The Wild Quest to Uncover How the World’s Most Successful People Launched Their Career. Κυκλοφορεί και περιέχει ακόμα πιο άγριες ιστορίες και πρακτικά μαθήματα για να ενδυναμώσει το ταξίδι σας. Και, ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί να γεμίσετε το στόμα σας με ένα ρολό αυγό για να πάρετε τις απαντήσεις.
Πηγή: thriveglobal.com