Η «γενιά των application» παλεύει με τη δημιουργική γραφή, αφού όπως δείχνει μια νέα έρευνα μετατρέπονται σε ρεαλιστές
Η δημιουργική γραφή είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της παιδικής ηλικίας. Η γραφή και η ανάγνωση «ανόητων» ιστοριών για χαμένα βασίλεια και αποικίες στον Άρη βοηθά στην ενδυνάμωση της φαντασίας. Ωστόσο, μια πρόσφατη έρευνα αποκαλύπτει μια ενδιαφέρουσα όσο και (ίσως) απογοητευτική τάση: αυτή η γενιά των παιδιών δείχνει να προτιμά τον αφηγηματικό ρεαλισμό όταν γράφει.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από λίγο καιρό στο Creativity Research Journal, ερευνητές του Harvard Graduate School of Education και του University of Washington, έθεσαν το ερώτημα «Πώς άλλαξε το στυλ, το περιεχόμενο και η δομή της δημιουργίας τέχνης και δημιουργικής γραφής των εφήβων τα τελευταία 20 χρόνια;»
Για να απαντηθεί αυτό, η ερευνήτρια Emily Weinstein και οι συν-συγγραφείς της, συμπεριλαμβανομένης της Katie Davis, εξέτασαν δύο διακριτές περιόδους της αυτο-έκφρασης των εφήβων για τις παραδοσιακές σφραγίδες της δημιουργικότητας, όπως η αυθεντικότητα , η περιπλοκή και η επιτήδευση. Αναλύοντας 354 εικαστικά έργα και 50 ιστορίες μυθοπλασίας, από δύο ξεχωριστές χρονικές περιόδους, 1990 – 1995 και 2006 – 2011, ανέκυψαν τόσο καλά όσο και κακά νέα.
Τα καλά νέα είναι ότι η οπτική επάρκεια των εφήβων έχει βελτιωθεί. Τα κακά νέα είναι ότι η δημιουργικότητα και οι τεχνικές τους δεξιότητες έχουν μειωθεί. Αντί να φαντάζονται τους γείτονές τους στον Άρη, η γενιά των application περιγράφει της καλοκαιρινές της διακοπές.
Τι κρύβει αυτή η στροφή; Όπως περιγράφεται στην έρευνα:
«Οι αλλαγές στην περιοχή που ερευνήθηκε θα μπορούσαν αναμφισβήτητα να είναι το αποτέλεσμα οποιουδήποτε αριθμού αλλαγών της κοινωνίας στο πεδίο που μας ενδιαφέρει. Σε δύο αλλαγές δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση, αν και μπορεί να σχετίζονται περισσότερο με τις εμπειρίες μαθητών γυμνασίου και τη δημιουργική έκφραση αυτών: η αύξηση των ψηφιακών τεχνολογικών μέσων και η ανάδειξη των τυποποιημένων εξετάσεων στα σχολεία».
Αν σκέφτεστε πώς να εγείρετε τη φαντασία των παιδιών και των εφήβων που γνωρίζετε, μπορούμε να σας προτείνουμε το εξής: Διαβάστε και μοιραστείτε μυθοπλασία που προκαλεί κατάπληξη και πιθανότητα. Και για το συγγραφέα, αυτό σημαίνει φανταστικό είδος (genre fiction): επιστημονική φαντασία και φαντασίωση που σε μεταφέρει από το ρεαλισμό σε ένα κόσμο πιθανοτήτων και ενδεχομένων. Αν ήδη αγαπάτε την επιστημονική φαντασία, σας προτρέπω να σπείρετε έμπνευση στους νέους που γνωρίζετε με το να μοιραστείτε τους αγαπημένους σας συγγραφείς. Παρακάτω θα βρείτε μερικά αποσπάσματα ιστοριών επιστημονικής φαντασίας που αξίζει να διαβαστούν και να μοιραστούν.
The Veldt, by Ray Bradbury
Γιατί να θέλετε να δώσετε αυτή την ιστορία σε ένα έφηβο: Ο Ray Bradbury ονειρεύτηκε το Internet των πραγμάτων πολύ πριν οι θερμοστάτες Nest μπουν στα σπίτια μας. Ο Bradbury είναι μια αξιόπιστη πηγή δημιουργικής έμπνευσης – αυτή η ιστορία είναι κλασική εισαγωγή του έργου του.
Απόσπασμα: «Το παιδικό δωμάτιο είχε ησυχία. Ήταν άδειο, σαν ξέφωτο στη ζούγκλα ώρα ζεστού μεσημεριού. Οι τοίχοι ήταν κενοί και δισδιάστατοι. Τώρα, καθώς ο George και η Lydia Hadley στεκόντουσαν στο κέντρο του δωματίου, οι τοίχοι άρχισαν να τρίζουν και να γίνονται διαφανείς, έτσι έδειχναν και αμέσως εμφανίστηκε μια αφρικανική πράσινη έκταση, τρισδιάστατη, σε όλες τις πλευρές και σε χρώμα που παράγεται από βότσαλο και λίγο άχυρο. Το ταβάνι από πάνω τους έγινε ένας βαθύς ουρανός με ένα ζεστό κίτρινο ήλιο».
The Specialist’s Hat, by Kelly Link
Γιατί να θέλετε να δώσετε αυτή την ιστορία σε ένα έφηβο: Σε όλους αρέσει μια πραγματικά καλή ιστορία τρόμου. Και η παρακάτω είναι μια τέτοια.
Απόσπασμα: «Όταν είσαι Νεκρός», λέει η Samantha, «δεν χρειάζεται να πλένεις τα δόντια σου». «Όταν είσαι Νεκρός», λέει η Claire, «ζεις μέσα σε ένα κουτί, που είναι πάντα σκοτεινό, αλλά δεν φοβάσαι ποτέ». Η Claire και η Samantha, είναι πανομοιότυπα δίδυμα. Η ηλικία και των δύο μαζί είναι 20 χρόνια, 4 μήνες και έξι μέρες. Η Claire κάνει καλύτερα τη Νεκρή από τη Samantha. Η babysitter χασμουριέται, καλύπτοντας το στόμα με το μακρύ, λευκό της χέρι. «Είπα να βουρτσίσετε τα δόντια σας και πως είναι ώρα για ύπνο», λέει. Κάθεται οκλαδόν πάνω στο γεμάτο λουλούδια κάλυμμα ανάμεσά τους».
The Last Man, by Mary Shelley
Γιατί να θέλετε να δώσετε αυτή την ιστορία σε ένα έφηβο: Οι γυναίκες συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας ήταν κάτι το ασυνήθιστο γύρω στα 1800 - και συνήθως κατακριτέο. Η γνωστή για το Frankenstein, Mary Shelley, έγραψε επίσης αυτή την ιστορία που διαδραματίζεται το 2073. Μέχρι το 1965 είχε εξαντληθεί.
Απόσπασμα: «Η Αγγλία είχε γίνει τόπος σπουδαίων μαχών, κατά την πρώιμη παιδική μου ηλικία. Το 2073, ο τελευταίος των βασιλέων, ο αρχαίος φίλος του πατέρα μου, παραιτήθηκε προς συμμόρφωση των υπηκόων του και καθιερώθηκε κάποια δημοκρατία. Μεγάλες περιουσίες ήταν ασφαλισμένες στον εκθρονισμένο βασιλιά και την οικογένειά του: κατείχε τους τίτλους ιδιοκτησίας του Earl του Windsor και του Κάστρου του Windsor, μια αρχαία επιχορήγηση, βάσει της οποίας είχε κατανεμηθεί ο πλούτος του. Πέθανε λίγο αργότερα, αφήνοντας πίσω δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη».
Πηγή: ideas.ted