Συχνά οι άνθρωποι μού διηγούνται ιστορίες καθημερινής τρέλας από τη δουλειά τους και με ρωτούν: «Πόσο άσχημα είναι τα πράγματα σε σύγκριση με άλλες εταιρείες, από την εμπειρία σου;» Κάποιες φορές δεν πρόκειται για τίποτα ακραίο (π.χ. ο διευθυντής σας αντιπαθεί σφόδρα έναν άλλο διευθυντή και εσείς βρίσκεστε στη μέση), ενώ σε άλλες περιπτώσεις η κατάσταση είναι πραγματικά απελπιστική (ο διευθυντής σας αντιπαθεί σφόδρα έναν άλλο διευθυντή και σας έδωσε ρητή εντολή να σαμποτάρετε με κάθε τρόπο τους υφιστάμενους του «εχθρού»).
Μπορεί το νέο έτος να σκέφτεστε να αλλάξετε δουλειά, ή απλώς να ψάχνετε απάντηση στο αιώνιο ερώτημα που απασχολεί κάθε εργαζόμενο που σέβεται τον εαυτό του: «Εγώ είμαι τρελός ή οι άλλοι;» Απαντήστε στο παρακάτω κουίζ για να διαπιστώσετε εάν το επίπεδο δυσλειτουργικότητας της δουλειάς σας είναι χαμηλό, υποφερτό ή λόγος για να φύγετε τρέχοντας.
1. Δημιουργικότητα.Έχετε μια φοβερή ιδέα και θέλετε να την ανακοινώσετε στο αφεντικό σας. Η πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό είναι:
Α. «Ποια είναι η καλύτερη στιγμή να πλασάρω την ιδέα στον διευθυντή μου ώστε να είναι πιο δεκτικός; Και πώς θα προχωρήσω μόλις πάρω το οκ;»
Β. «Θα πρέπει να συντάξω ένα επιχειρηματικό πλάνο για την πρότασή μου, όμως αξίζει τον κόπο. Μπορεί να πάρει λίγο χρόνο, αλλά τελικά οι ιεραρχικά ανώτεροι λαμβάνουν υπόψη τους κάθε καλή ιδέα».
Γ. «Γιατί να κάνω τον κόπο; Σίγουρα το αφεντικό θα μου πει: “Δεν είναι δική σου δουλειά” ή “Δεν σε πληρώνω για να σκέφτεσαι”».
2. Αναγνώριση. Κάνατε εξαιρετική δουλειά σε ένα project, ή η συνεργασία σας με τον πελάτη απέδωσε τα μέγιστα. Συνήθως περιμένετε να συμβεί ένα από τα παρακάτω:
Α. Ο διευθυντής σάς στέλνει ένα συγχαρητήριο σημείωμα ή περνά από το γραφείο σας για να σας συγχαρεί αυτοπροσώπως. Ξέρετε ότι όταν έρθει ο καιρός των αυξήσεων οι κόποι σας θα ανταμειφθούν.
Β. Το περιστατικό θα καταγραφεί στο φάκελό σας και θα ληφθεί υπόψη στην αξιολόγησή σας, αλλά δεν περιμένετε να κάνει κανείς τούμπες από τη χαρά του για την επιτυχία σας.
Γ. Επιτυχία; Ποια επιτυχία;
3. Διαχείριση συγκρούσεων.Όταν προκύπτει μια διαφωνία στην ομάδα, συνήθως περιμένετε από τους ανωτέρους σας:
Α. Να καθίσουν άμεσα (το πολύ μερικές εβδομάδες αφότου προκύψει το πρόβλημα) και να το συζητήσουν, με σεβασμό προς τις απόψεις όλων, μέχρι να βρουν μια αμοιβαία ικανοποιητική λύση.
Β. Να κάνουν για λίγο τα στραβά μάτια, όμως όταν το πρόβλημα γίνει ο ελέφαντας στο δωμάτιο να προσπαθήσουν να το αντιμετωπίσουν, έστω και όχι ιδανικά.
Γ. «Πώς είπατε; Σύγκρουση; Συγγνώμη, δεν ακούω τι λέτε γιατί σκέφτομαι ότι αν πετύχω τους στόχους του τριμήνου το μπόνους μου θα είναι τεράστιο».
4. Επαγγελματική δεοντολογία. Σε ό,τι αφορά τη δεοντολογία, τα στελέχη που διοικούν την επιχείρησή σας:
Α. Χαρακτηρίζονται από ακεραιότητα και ήθος. Η δεοντολογία βρίσκεται στην κορυφή των προτεραιοτήτων τους και όχι μόνο στα λόγια: τα όρια της ηθικής τους έχουν δοκιμαστεί κατ’ επανάληψη και κάθε φορά κάνουν το σωστό.
Β. Το προσπαθούν. Προσφέρουν σεμινάρια δεοντολογίας και διοργανώνουν συζητήσεις. Υπάρχει βέβαια και το ρητό «δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις». Τι να σας πω, δεν είμαι σίγουρος.
Γ. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσα κάποιον να αναφέρεται σε ζητήματα δεοντολογίας.
5. Ομαδικότητα. Όταν σκέφτομαι το επίπεδο συνεργασίας στην εταιρεία μου, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι:
Α. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της δουλειάς μου. Η παραγωγική και εποικοδομητική συνεργασία αποτελεί μόνιμο θέμα της ημερήσιας διάταξης των συσκέψεων προσωπικού.
Β. Η εργοδοσία προσπαθεί να αναπτύξει ένα κλίμα ομαδικότητας, όμως δεν πείθει και πολύ. Μάλλον δεν βοηθά το γεγονός ότι τα διευθυντικά στελέχη δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε υπόδειγμα συνεργασίας.
Γ. Αν τα πισώπλατα μαχαιρώματα θεωρούνται συνεργασία, τότε συνεργαζόμαστε όλη την ώρα. Απεχθάνομαι τους περισσότερους συναδέλφους μου και είμαι σίγουρος ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
6. Έλεγχος. Παρατηρώντας τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων και τις διαδικασίες που ακολουθούν, διαπιστώνω ότι:
Α. Υπάρχουν διευθυντικά στελέχη και προϊστάμενοι, αλλά λίγο - πολύ συμπεριφέρονται σε όλους το ίδιο, ανεξαρτήτως ιεραρχίας. Οι ανώτεροί μας πιο πολύ μας καθοδηγούν παρά μας δίνουν οδηγίες.
Β. Οι περισσότεροι διευθυντές αφήνουν τον κόσμο να κάνει τη δουλειά του, υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις: ορισμένοι είναι αρκετά αυταρχικοί και κάποιοι συμπεριφέρονται σαν πραγματικοί δικτάτορες.
Γ. Έχετε δει κάτι ταινίες με σκλάβους που τραβούν κουπί σε ρωμαϊκές γαλέρες; Κάπως έτσι είμαστε κι εμείς στο γραφείο. Σφίγγουμε τα δόντια και προσπαθούμε να επιβιώσουμε.
7. Διοικητικές ικανότητες. Από την εμπειρία μου, οι μάνατζερ στην εταιρεία μου:
Α. Ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Οι προσλήψεις και οι προαγωγές γίνονται αξιοκρατικά και αυτό φαίνεται.
Β. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν κάποιοι εμπνευσμένοι ηγέτες, κάποιοι «ούτε κρύο ούτε ζέστη» και μερικοί που δεν θα έπρεπε να διοικούν ούτε περίπτερο.
Γ. Ακόμη δεν έχω γνωρίσει έναν ικανό μάνατζερ στην εταιρεία μου και αυτό με τρομάζει.
8. Αυτονομία. Όταν ένας εργαζόμενος έχει όλα τα φόντα για να φέρει εις πέρας με επιτυχία τα καθήκοντά του, οι ανώτεροί του τού λένε:
Α. «Πες μου τι μπορώ να κάνω για να σε στηρίξω».
Β. «Συζήτησέ το μαζί μου πριν πάρεις κάποια σημαντική πρωτοβουλία, αλλά σε ό,τι αφορά τις καθημερινές αποφάσεις βασίσου στην κρίση σου».
Γ. «Θέλω να περνάει από εμένα κάθε έγγραφο, κάθε παράγραφος και κάθε κόμμα. Κάθε απόφαση που παίρνεις, όσο ασήμαντη και αν είναι, θα περνά πρώτα από εμένα για έλεγχο». Στην πραγματικότητα αυτό που λένε είναι: «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι έχω αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να προσλάβω κάποιον που μπορεί να κάνει τη δουλειά του χωρίς να με έχει συνεχώς πάνω από το κεφάλι του;»
9. Εμπιστοσύνη & φόβος. Κανένα περιβάλλον εργασίας δεν είναι τέλειο, αλλά σε γενικές γραμμές τα ηγετικά στελέχη:
Α. Μας διοικούν περισσότερο δείχνοντάς μας εμπιστοσύνη και προσπαθώντας να λύσουν τα όποια προβλήματα παρά με το μαστίγιο. Εμπιστεύομαι το αφεντικό μου και είμαι ειλικρινής μαζί του.
Β. Διατηρούν μια αρκετά καλή ισορροπία μεταξύ εμπιστοσύνης και φόβου. Συνήθως αισθάνομαι ότι μπορώ να εκφράσω ελεύθερα τις απόψεις μου χωρίς να μετανιώσω την ώρα και την στιγμή που άνοιξα το στόμα μου. Δεν σκέφτομαι ότι θα απολυθώ κάθε φορά που πάω να μιλήσω.
Γ. Καμιά εμπιστοσύνη. Μόνο φόβος. Νιώθουμε περίπου σαν αλυσοδεμένοι κατάδικοι.
10. Δικαιοσύνη. Συνήθως κανείς δεν σκέφτεται αν εργάζεται σε ένα δίκαιο περιβάλλον, μέχρι να γίνει μάρτυρας ενός περιστατικού που αποτελεί κατάφωρη αδικία. Στη δική μου εταιρεία:
Α. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον συνάδελφο που να έχει αδικηθεί ξεκάθαρα, ούτε το θεωρώ πολύ πιθανό να έχει συμβεί κάτι τέτοιο.
Β. Η ευνοιοκρατία και τα εξιλαστήρια θύματα δεν είναι άγνωστες πρακτικές. Το τι θα συναντήσει ο καθένας εξαρτάται κατά πολύ από τον διευθυντή στον οποίο θα πέσει.
Γ. Οι αδικίες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
11. Διαφορετικότητα. Κάθε εταιρεία οφείλει να συμμορφώνεται με τη σχετική νομοθεσία. Πέραν αυτού:
Α. Η διαφορετικότητα αποτελεί θεμελιώδη αξία της επιχείρησης.
Β. Προς το παρόν η διαφορετικότητα είναι περισσότερο άπιαστος στόχος παρά πραγματικότητα, όμως υπάρχει μια σταδιακή βελτίωση.
Γ. Ας γελάσω. Στη δουλειά μας η διαφορετικότητα είναι παντελώς άγνωστη έννοια, εκτός αν σημαίνει ότι για να πετύχεις εδώ πρέπει να έχεις αποφοιτήσει από το τάδε πανεπιστήμιο, να έχεις εργαστεί στον δείνα εργοδότη και να έχεις την τάδε εθνοτική καταγωγή.
12. Αξία του προσωπικού. Όταν τα ηγετικά στελέχη της εταιρείας μου συζητούν για το προσωπικό, τους φαντάζομαι να λένε:
Α. «Χωρίς τους εργαζόμενούς μας είμαστε χαμένοι από χέρι. Γι’ αυτό ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τους δείξουμε πόσο τους εκτιμούμε και να διασφαλίσουμε ότι νοιάζονται για το μέλλον της εταιρείας». Άλλες φορές πάλι λένε: «Ποιος έχει πραγματικά ανάγκη λίγη ενθάρρυνση –ή ένα μπόνους;»
Β. «Ας προσέξουμε τα “αστέρια” μας». Στην εταιρεία κανείς το ξέρει αν είναι «αστέρι». Οι «κοινοί θνητοί» σε γενικές περνάνε απαρατήρητοι.
Γ. «Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε για να απομυζήσουμε μέχρι και την τελευταία ρανίδα παραγωγικότητας από αυτούς τους τεμπέληδες;»
Βαθμολογία: Μετρήστε 3 βαθμούς για κάθε “Α”, 2 βαθμούς για κάθε “Β” και 0 βαθμούς για κάθε “Γ” που απαντήσατε. Εάν έχετε συγκεντρώσει:
31-36 βαθμούς: Συγχαρητήρια! Το περιβάλλον εργασίας σας είναι από τα πιο λειτουργικά. Η διοίκηση της εταιρείας σας είναι τόσο δεκτική που θα μπορούσατε να συζητήσετε τα αποτελέσματα του κουίζ με τους συνεργάτες σας. Δεν θα είχε πλάκα;
24-30 βαθμούς: Ο εργοδότης σας τα πηγαίνει αρκετά καλά. Όμως, όπως ισχύει και για πολλές άλλες εταιρείες, η διοίκηση θα μπορούσε να είναι πιο δεκτική, ή να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο προσωπικό, ή να έχει καλύτερη κατανόηση των αναγκών και των προβλημάτων των εργαζομένων. Ίσως τη νέα χρονιά θα μπορούσατε να βάλετε κι εσείς το λιθαράκι σας για να κάνετε καλύτερο το περιβάλλον εργασίας σας.
18-23 βαθμούς: Η επιχείρησή σας βρίσκεται στο κατώτατο όριο του φυσιολογικού ή ακόμη χαμηλότερα. Εκτός αν έχετε λόγους να πιστεύετε ότι το 2012 ο εργοδότης σας θα βελτιωθεί αισθητά, δεν βλέπουμε το λόγο γιατί να μην κοιτάξετε τι άλλες προοπτικές έχετε.
12-17 βαθμούς: Η δουλειά σας δεν είναι καλό μέρος να βρίσκεται κανείς, αλλά δεν σας λέμε και τίποτα που δεν ξέρετε. Πότε ήταν η τελευταία φορά που αισθανθήκατε ότι σας εκτιμούν; Καιρός να αρχίσετε να ξεσκονίζετε το βιογραφικό σας.
0-16 βαθμούς: Η κατάσταση είναι απελπιστική: μαζέψτε τα μπογαλάκια σας και φύγετε με την πρώτη ευκαιρία. Τι κάνετε αύριο το πρωί; Ακυρώστε ό,τι έχετε κανονίσει και ξεκινήστε να ψάχνετε για δουλειά. Δεν κάνουμε πλάκα.
Η Liz Ryan είναι ειδική σε ζητήματα εργασίας και πρώην εκτελεστικό στέλεχος HR της Fortune 500.
Πηγή: Capital.gr
Το Semifind προτείνει http://aksiologisi-ergasias.gr ένα νέο ελληνικό Portal όπου μπορείτε να αξιολογήσετε τον εργοδότη σας.