Το ΔΙΚΕΨΥ προσκαλεί γονείς, εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους και όλους όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν το θέατρο ως εργαλείο ανάπτυξης. Θα μιλήσουμε για το θέατρο ως εργαλείο για τις εκπαιδευτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες, για τη δομή και τους στόχους της διαδικασίας.
Το θέατρο και οι τεχνικές του έχουν χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια ως εργαλείο για αυτογνωσία, βιωματική μάθηση, ανάπτυξη κοινωνικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων. Λειτουργεί ως ένας ασφαλές περιβάλλον όπου μπορούμε να βιώσουμε, να αναγνωρίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τον κόσμο γύρω μας και τη θέση μας μέσα σε αυτόν.
Οι ομάδες θεάτρου στηρίζονται στις μεθόδους του Θεάτρου στην Εκπαίδευση(DIE) του θεατρικού παιχνιδιού και του Γνωσιακού Συμπεριφορικού Δράματος (CBD).
Θα παρουσιάσουμε πως οι θεατρικές τεχνικές χρησιμοποιούνται σε ομάδες με παιδιά και εφήβους χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες που θέλουν να γνωρίσουν καλύτερα των εαυτό τους και να αναπτύξουν τα δυνατά τους σημεία, καθώς και πως χρησιμοποιούνται σε ομάδες παιδιών με συναισθηματικές δυσκολίες, δυσκολίες κοινωνικοποίησης, χαμηλή αυτοεκτίμηση, Διάσπαση Προσοχής&Υπεκινητικότητα, προβλήματα συμπεριφοράς, αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, σύνδρομο Άσπεργκερ.
Μέθοδος
Το Θέατρο στην Εκπαίδευση είναι μίαπαιδαγωγική διαδικασία που χρησιμοποιεί τις τεχνικές του θεάτρου (τόπος-χρόνος-γεγονός-αντικείμενα-ρόλοι-δράση) με στόχο την τόνωση της αυτοπεποίθησης των παιδιών και τη βελτίωση των κοινωνικών τους δεξιοτήτων μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον.
Το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα είναι ένα ψυχοπαιδαγωγικό μοντέλο που συνδυάζει την τέχνη του θεάτρου με αρχές από θεραπευτικές μεθόδους της ψυχολογίας όπως η γνωσιακή και η συμπεριφορική.
Συνδυάζοντας τις μεθόδους αυτές δημιουργούμε μια ιστορία που έχει τρία στάδια:
1. Την εισαγωγή στην ιστορία- παραμύθι με σκοπό να εμπλακεί το παιδί στη διαδικασία και να αποκτήσει κίνητρο και ενδιαφέρον.
2. Την αντιμετώπιση ενός προβλήματος το οποίο θα θέλει να λύσει. Να περάσει από εμπόδια ή δοκιμασίες. Εδώ ο εκπαιδευτικός-εμψυχωτής μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες για να δώσει στα παιδιά πληροφορίες, να χρησιμοποιήσει παιχνίδια και ασκήσεις, να δώσει οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα και να εργαστεί πάνω στην εξέλιξη των δεξιοτήτων του.
3. Τη λύση του προβλήματος η οποία έχει επιτευχθεί με τη συμμετοχή των παιδιών, τις ιδέες τους και τη συνεργασία της ομάδας.
Έτσι τα παιδιά αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και μπαίνουν στη δράση μέσα από ρόλους, θεατρικό και συμβολικό παιχνίδι και δρουν χωρίς να φοβούνται πως θα κριθούν ή θα κάνουν λάθος.
Μέσα από αυτούς τους δρόμους το παιδί έχει την ευκαιρία να οργανώσει τη σκέψη του, να αναπτύξει την αυτοπεποίθηση του, να συνεργαστεί, να αντιληφθεί τα συναισθήματα των άλλων και τα δικά του, να επικοινωνήσει και να κοινωνικοποιηθεί.
Οι θεατρικές ομάδες είναι ολιγομελείς και η κάθε ιστορία δομείται ανάλογα με τις δυνατότητες των παιδιών και διαμορφώνεται έτσι ώστε να επιτυγχάνονται επιμέρους στόχοι.