Η μνήμη και η λήθη συνεργάζονται.
Η μία δίνει στην άλλη, ό,τι της περισσεύει. Ό,τι της είναι πολύ.
Όταν η μνήμη παραφορτωθεί, περνάει τα δεδομένα της στην λήθη.
Κική Δημουλά
Πολλές φορές συμβαίνουν γεγονότα στην ζωή μας, τόσο τραυματικά ή αναπάντεχα που δεν αντέχουμε να τα θυμόμαστε στο συνειδητό, οπότε σταδιακά απωθούνται στο ασυνείδητο και τελικά σωματοποιούνται. Δεν μιλάμε πια γι’ αυτά, αλλά αισθανόμαστε να σχηματίζονται στον νου μας κάποια αόρατα διανοητικά καλούπια που μας δεσμεύουν τον αυθορμητισμό, την όρεξή μας για ζωή, την ελευθερία μας. Χωρίς να το καταλάβουμε, χάνουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, ακόμα και σε αγαπητά μας πρόσωπα, κλεινόμαστε μέσα μας και μερικά κομμάτια της ζωής μας, μοιάζουν σκοτεινά και αδιέξοδα. Κι ύστερα έρχεται ώρα που αυτά τα γεγονότα «βγαίνουν» στο σώμα μας με την μορφή φυσικών ασθενειών, ξαφνικά και «αναίτια». Τότε είναι που αυτό το παραμελημένο, ξένο και σ΄ εμάς τους ίδιους πολλές φορές σώμα μας, μιλά με τον δικό του τρόπο για τις αγωνιακές μας σκέψεις, τις συγκρούσεις και τα τραύματά μας, τις φοβίες και τις ανασφάλειες που ίσως ποτέ να μην ομολογήσαμε.
Αυτά τα αόρατα διανοητικά καλούπια του νου μας, επιχειρούμε να εντοπίσουμε και να διορθώσουμε στην Ημερίδα που οργανώνει ο πολυχώρος Νεφέλη, το Σάββατο 4 Μαρτίου και ώρα 10:00 – 17:00 με τίτλο «Οι διανοητικές αιτίες των φυσικών ασθενειών».
Το σεμινάριο αυτό σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τη διάγνωση των ιατρών και την ιατροφαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί κάποιος.