Ο καθένας μας γεννιέται σε ένα μοναδικό οικογενειακό σύστημα, με τη δική του ιδιαίτερη ιστορία. Συχνά, γεγονότα που προκάλεσαν πόνο και θλίψη στα παλαιότερα μέλη της οικογένειας (π.χ. απώλεια γονέα, πόλεμος, οικονομική καταστροφή) απωθούνται και σβήνονται από τη μνήμη τους. Το βάρος αυτό κληρονομούν οι νεότεροι, ακόμα και αν δεν το γνωρίζουν.
Μέσω της Συστημικής Αναπαράστασης έρχονται στην επιφάνεια γεγονότα από την ιστορία της οικογένειας, που συνεχίζουν να επιδρούν στο σήμερα. Επιτρέποντας την έκφραση των αποκλεισμένων συναισθημάτων οδηγούμαστε σε λύτρωση, γαλήνη, αποδοχή. Το παλιό βάρος μετατρέπεται σε δύναμη για ζωή. Η συμφιλίωση με το παρελθόν ανοίγει νέους δρόμους στο παρόν και το μέλλον.
Πώς γίνεται η Συστημική Αναπαράσταση:
Ο ενδιαφερόμενος κάθεται δίπλα στο συντονιστή και διατυπώνει το αίτημά του. Στη συνέχεια, επιλέγει ορισμένα μέλη της ομάδας, προκειμένου να εκπροσωπήσουν τα πρόσωπα που συνδέονται με το πρόβλημά του π.χ. μητέρα, σύντροφος κλπ. Τους δίνει μια θέση στο χώρο και κατόπιν κάθεται πάλι, χωρίς να συμμετέχει. Ο συντονιστής καθοδηγεί το δρώμενο με τέτοιο τρόπο ώστε: α)να αποκαλυφθούν κρυμμένες συνδέσεις και ταυτίσεις με παλαιότερα μέλη του συστήματος, β)να αποκατασταθεί η διακοπή της ροής της αγάπης και γ)να νιώθουν όλοι οι εκπρόσωποι, στο τέλος της αναπαράστασης, γαλήνη και ότι βρίσκονται "στη σωστή θέση". Ο ενδιαφερόμενος παρακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια, χωρίς να παρεμβαίνει, έχοντας έτσι την ευκαιρία να αφομοιώσει τις νέες πληροφορίες και λύσεις που προκύπτουν.
Ποια ζητήματα μπορούμε να επεξεργαστούμε με τη Συστημική Αναπαράσταση:
• Οικογενειακές συγκρούσεις
• Δυσκολίες στη συντροφική σχέση
• Συμπτώματα υγείας και ψυχοσωματικές εκδηλώσεις
• Επαγγελματικά θέματα
• Υπαρξιακά ερωτήματα
• Διλήμματα και αποφάσεις για ζητήματα όπως π.χ. μετακόμιση σε νέα πόλη, αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος κλπ.
"Η ευτυχία μου είναι πλήρης, όταν όλοι όσοι ανήκουν στην οικογένειά μου έχουν μια θέση στην καρδιά μου. Εάν κάποιος αποκλειστεί ή ξεχαστεί, αρχίζει μέσα σε εμάς και στην οικογένειά μας η αναζήτησή του. Αισθανόμαστε ότι κάποιος μας λείπει, αλλά συχνά δεν γνωρίζουμε που να ψάξουμε. Μια τέτοια αναζήτηση οδηγεί μερικές φορές σε εξαρτήσεις ή άλλοτε ακόμα στην αναζήτηση του Θεού. Αισθανόμαστε μέσα μας ένα κενό και θέλουμε να το γεμίσουμε. Η λύση είναι να κοιτάξουμε στα μάτια αυτόν που λείπει και να του πούμε: σε βλέπω, σε προσέχω, σου δίνω μια θέση στην ψυχή μου. Αμέσως καταλαβαίνουμε πόσο πιο πλήρεις αισθανόμαστε."
Bert Hellinger, "Η ευτυχία που διαρκεί".