Γενικά το τμήμα προμηθειών όταν καλείται να αποφασίσει λαμβάνει υπόψη του δύο κατηγορίες κριτηρίων: Τα ορθολογικά και τα συναισθηματικά κριτήρια.
Τα ορθολογικά κριτήρια τα οποία θέτει το τμήμα προμηθειών για την αξιολόγηση των προμηθευτών είναι τα εξής:
-
Η καθαρή τιμή.
-
Η ποιότητα.
-
Η παροχή υπηρεσιών (αλλαγή, αντικατάσταση προϊόντος, κ.λπ.).
-
Η δυνατότητα συνεχούς ανεφοδιασμού.
-
Τα προϊόντα να πληρούν τις προδιαγραφές τις οποίες έχει θέσει η επιχείρηση.
-
Ο χρόνος παράδοσης των προϊόντων.
-
Η ανταποδοτικότητα (“αν αγοράσεις από εμένα, τότε θα αγοράσω και
-
εγώ από εσένα”).
-
Η φήμη του προμηθευτή.
-
Η γεωγραφική θέση του προμηθευτή.
-
Η πιστοποίηση του προμηθευτή (σύμφωνα με έρευνες η ποιότητα ενός προμηθευτή ξεκινάει με την πιστοποίησή του).
-
Η πολιτική εγγυήσεων και απαιτήσεων του προμηθευτή.
-
Η προηγούμενη εμπειρία (της επιχείρησης) με τον προμηθευτή.
Τα συναισθηματικά κριτήρια αποτελούν τη δεύτερη κατηγορία κριτηρίων επιλογής προμηθευτών καθώς η επικέντρωση αποκλειστικά μόνο στα ορθολογικά κριτήρια έχει σαν αποτέλεσμα το σχηματισμό ελλιπούς εικόνας. Τα συναισθηματικά κριτήρια τα οποία θέτει το τμήμα προμηθειών για την αξιολόγηση των προμηθευτών είναι τα εξής:
-
Το γόητρο και οι ανταμοιβές (Αυτό αφορά κυρίως τον υπεύθυνο προμηθειών καθώς οι επιτυχείς αγορές θα τύχουν την αναγνώριση από τους προϊσταμένους του).
-
Η αντίληψη πιθανού κινδύνου (Το ρίσκο υπάρχει σχεδόν σε κάθε αγοραστική διαδικασία όταν υπάρχει επιλογή ανάμεσα σε εναλλακτικές προσφορές. Το ρίσκο συνδέεται με το κόστος και την αξιοπιστία ενός προϊόντος).
-
Επίσης, η επιλογή ενός προμηθευτεί μπορεί να επηρεαστεί σημαντικά από σχέση φιλίας, κάτι που μπορεί να επηρεάσει την απόφαση για την επιλογή ενός προϊόντος. Πολλές επιχειρήσεις στηρίζονται σε φιλικές σχέσεις στελεχών τους με εργαζόμενους άλλων επιχειρήσεων με αποτέλεσμα αυτό να οδηγεί σε μια καλή συνεργασία επωφελή και για τα δύο μέρη.